มาสร้างบุญบารมีกัน
ยาที่ท่านไม่ทานแล้วเหลืออยู่ในตู้ยา โปรดนำมาบริจาคให้กับคนไข้ที่ต้องการ เป็นการสร้างทานบารมีที่ได้กุศลสูงสุด เพราะถูกเนื้อนาบุญ

โรงพยาบาลอุ้มผาง จ.ตาก ต้องการยาเหล่านี้จำนวนมาก ไม่ต้องห่วงว่าเป็นยาอะไร หมดอายุหรือไม่ เพราะ รพ.มีเภสัชกรที่จะคัดแยก และตรวจสอบยาหมดอายุ

โปรดส่งไปที่
นพ.วรวิทย์ ตันติวัฒนทรัพย์
ผอ.โรงพยาบาลอุ้มผาง
อ.อุ้มผาง จ.ตาก 63170

ขอบคุณที่มา : Vachira Ruangpornvisuti

โลกออนไลน์สุดประทับแชร์เรื่องราว ดาบจราจรพิบูลมังสาหาร เมืองอุบลฯ นักเรียนยกย่องเป็นครูต้นแบบ แม้จะเป็นครูข้างถนน เด็กนักเรียนแห่มอบพวงมาลัยไหว้วันครู ศุกร์ที่ 17 มิถุนายน 2559 เวลา 22.00 น.

เมื่อวันที่ 17 มิ.ย. ในโลกสังคมออนไลน์ได้มีการแชร์เรื่องราวสุดประทับใจในวันไหว้ครูที่ผ่านมา ซึ่งเรื่องน่าประทับใจเกิดขึ้นเมื่อ ด.ต.วิสันต์ บุญล้อม อายุ 43 ปี ผู้บังคับหมู่งานป้องกันปราบปราม สถานีตำรวจภูธรพิบูลมังสาหาร ปฏิบัติหน้าที่งานจราจร ได้โพสต์ภาพเด็กนักเรียนหญิงนำพวงมาลัยมาคุกเข่ามอบให้ โดยมีข้อความบรรยาย ว่า Continue reading →

เมื่อวันที่ 8 มิ.ย. ที่อาคารจอดรถของคณะวิทยาลัยการจัดการ ม.ขอนแก่น ศูนย์อาหารและบริการ 4 มข. บริเวณอาคารจอดรถหน้าสำนักทะเบียนอาคารพิมลกลกิจ ได้มีร้านอาหารล็อกที่ 2 ขายอาหารจานละ 10 บาท กับข้าวอย่างเดียว กับข้าว 2 อย่างจานละ 15 บาท กับข้าว 3 อย่าง จานละ 20 บาท โดยลูกค้าต้องนำกล่องข้าวหรือปิ่นโตมาใส่อาหารเองได้

นส.เสาวคนธ์ เนียมแก้ว อายุ 39 ปี แม่ค้าขายกับข้าวมีบ้านพักอยู่ใน ม.ขอนแก่นพร้อมกับลูกจ้างอีก 1 คน ได้อยู่หน้าร้านตักกับข้าวใส่ถ้วยชามที่ลูกค้ามาขอซื้ออาหารในร้านลูกค้าทุกคนได้มีกล่องข้าวมาขอซื้ออาหารกับข้าว 2 อย่าง 15 บาท เป็นส่วนมากมีน้อยคนที่ขอซื้อกับข้าว 3 อย่าง 20 บาท โดยวันนี้อาหารที่ขายให้กับลูกค้ามี 1.ผัดเผ็ดหมู  2.ถั่วลันเตาหมู 3.ไข่ตุ๋นทรงเครื่อง 4.ยำวุ้นเส้นหมู 5.ผัดพริกหยวกไก่ 6.ผัดดอกกระเจียวหมูพร้อมกับมีพริกน้ำปลา ตั้งอยู่ใกล้กับสำรับอาหารและมีน้ำดื่มอยู่ในตู้เย็นตั้งอยู่ในอาคารให้ลูกค้าไปดื่มกินได้ตลอดเวลา Continue reading →

นครราชสีมา–โรงเรียนสอนคนตาบอดซ้อมแผนอพยพนักเรียนหนีเอาตัวรอดจากสถานการณ์เพลิงไหม้ นักเรียนปลื้มเพราะเสี่ยงเสียชีวิตมากกว่าคนปกติ

เมื่อวันที่11มิ.ย.59 ที่โรงเรียนการศึกษาคนตาบอดนครราชสีมา เจ้าหน้าที่งานป้องกันและบรรเทาสาธารณภัยเทศบาลตำบลบ้านใหม่ อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา ได้มีการจัดกิจกรรมฝึกอบรมซ้อมแผนอพยพหนีหนีไฟ และการปฐมพยาบาลกรณีผู้ได้รับบาดเจ็บ ขณะเกิดอัคคีภัยให้กับคณะครูและนักเรียนผู้มีความผิดปกติทางสายตาย ภายในโรงเรียนการศึกษาคนตาบอดนครราชสีมา ตำบลบ้านใหม่ อำเภอเมือง

ภายในกิจกรรมได้มีการสอนเทคนิคการปฐมพยาบาลเบื้องต้นในการช่วยเหลือผู้ที่ได้รับบาดเจ็บจากอัคคีภัย อาทิ แขนขาหัก , สำลักควัน , เป็นลมหมดสติ , ผู้ป่วยที่เกิดอาการชัดเกรง และการใช้ถังสารเคมีในการดับเพลิง เพื่อเป็นป้องกันเหตุและเพื่อเป็นการช่วยเหลือเพื่อนนักเรียนหากเกิดสถานการณ์เพลิงไหม้จริง

นอกจากนั้นยังได้มีการซ้อมแผนเพลิงไหม้ภายในห้องเรียนคอมพิวเตอร์ และแผนการอพยพนักเรียนที่มีความผิดปกติทางสายตา ออกจากจุดที่เกิดเพลิงไหม้ และขั้นตอนการช่วยเหลือนักเรียนออกจากอาคารเรียน ไปอยู่ในจุดที่ปลอดภัย

นักเรียนผู้พิการทางสายตา ต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า การได้รับการอบรมในครั้งนี้ถือได้ว่าเป็นประโยชน์แก่ตนเองเป็นอย่างมาก เนื่องจากมองไม่เห็น จึงทำให้เมื่อเกิดเพลิงไหม้ก็จะทำให้มีโอกาสที่จะเสียชีวิตมากกว่าคนที่มองเห็น แต่เมื่อได้ความรู้แล้วก็ทำให้ตนเองนั้นสามรถที่จะเอาตัวรอดจากไฟไหม้และยังสามารถที่ช่วยเพื่อนหากเกดเหตุการณ์จริง และหลังจากนี้ไปตนเองก็จะเอาความรู้ที่ได้นั้นนำไปต่อยอดในการสอนรุ่นน้องที่มีความผิดปกติทางสายเช่นในการเอาชีวิตรอดหารเกิดสถานการณ์ไฟไหม้จริงๆ

ที่มา : http://www.posttoday.com/local/northeast/436924

อาชีพขับจักรยานยนต์รับจ้างไม่ได้ทำให้ณัฐพัฒน์ บุญผ่อง หรือน้าหมอน หัวหน้าวินแยกศรีนุชมีรายได้มากนัก แต่จากการเห็นผู้สูงอายุซึ่งมักมีปัญหาสุขภาพ มีความไม่สะดวกในการเดินทางไปทำธุระ เขาจึงเกลี้ยกล่อมสมาชิกวินให้บริการคนชราฟรี ทีแรกคนในวินก็ไม่เห็นด้วย เพราะกังวลเรื่องค่าน้ำมันที่จะเพิ่มขึ้น น้าหมอนจึงอาสารับผิดชอบค่าใช้จ่ายสำหรับบริการฟรีนี้เอง

ใหม่ ๆ ลูกค้าสูงวัยไม่กล้าใช้บริการฟรี แต่น้าหมอนชี้แจงว่าตนบริการด้วยความเต็มใจ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน เห็นลุงป้าตายายเป็นเหมือนคนในครอบครัว เพราะอยู่ในชุมชนนี้มาตลอดชีวิต หลังจากเริ่มบริการนี้มา 2 ปีแล้ว ปรากฏว่าไม่มีมอเตอร์ไซค์คนไหนเบิกค่ารถจากน้าหมอนเลย

ลุงวิชัย ลูกค้าวัย 69 ผู้รับบริการฟรีคนหนึ่งกล่าวว่า ถูกคะยั้นคะยอจึงใช้บริการ เพราะรู้สึกไม่ดีที่นั่งรถฟรี “คนขับส่วนใหญ่มีครอบครัว เขาต้องหาเช้ากินค่ำ” ลุงวิชัยมีปัญหาการทรงตัวและการเคลื่อนไหว แต่มีความจำเป็นต้องไปจ่ายตลาดเองสัปดาห์ละหลายครั้ง จึงรู้สึกขอบคุณในความเอื้อเฟื้อมีน้ำใจของคนขับ และเสียใจที่ไม่มีอะไรจะตอบแทน สิ่งเดียวที่ทำได้คือให้ศีลให้พร

บรรดาวินมอเตอร์ไซค์กล่าวว่าตนไม่ต้องการสิ่งตอบแทน แค่ได้รับพรจากคนเฒ่าคนแก่ก็เพียงพอแล้ว และรู้สึกภูมิใจที่สามารถช่วยเหลือคนในชุมชนได้ พวกตนให้แก่ผู้อื่นมากกว่าที่จำเป็นเสมอ “ถ้าไม่มีเงินให้ เราก็ช่วยแรง”

ป้าฉลวย บุญชื่น วัย 77 เป็นลูกค้าประจำอีกคนหนึ่งซึ่งได้รับความสะดวกสบายขึ้นจากบริการนี้ เพราะต้องไปหาหมอทุกสัปดาห์ และดีใจที่มีคนนึกถึงคนเฒ่าคนแก่ แทนที่จะมองเป็นภาระ

น้าหมอนมีความเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าในพลังแห่งการให้โดยไม่มีเงื่อนไข การทำความดีเป็นวิธีหนึ่งที่จะส่งพลังดี ๆ ให้แก่คนอื่น สำหรับตัวเขาเอง การให้ ช่วยเติมความหมายให้แก่ชีวิตเขา สอนให้เขาไม่เห็นแก่ตัวในการแสวงหาความสุข

มีผู้ไม่สูงอายุฉวยโอกาสจากบริการฟรีด้วยเหมือนกัน บริการนี้ช่วยให้วินมีชื่อเสียงดี คำเล่าลือชมเชยทำให้มีลูกค้ามาใช้บริการกันมากขึ้น บางคนนำอาหารมาฝากให้อยู่เนือง ๆ

น้าหมอนพยายามให้ความช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ เขาและสมาชิกวินช่วยกันหาทุนให้ผู้เดือดร้อนในชุมชน โดยรวบรวมเงินคนละ 100 บาทต่อเดือน เพื่อช่วยงานศพในชุมชน “เราควรให้เท่าที่ให้ได้ ไม่นั่งรอจนกว่าจะสามารถทำทุกอย่างให้ทุกคนได้ค่อยทำ ลงท้ายเราอาจไม่ได้ทำอะไรให้ใครเลย”

จาก The ride of their lives
http://www.bangkokpost.com/news/general/690320/the-ride-of-their-lives

ที่มา : Janpen Panyotai